Atıf harfleri (حروف العطف), iki kelimeyi, iki cümleyi veya iki hükmü birbirine bağlayan edatlardır. Atfedilen kelime, atıf harfinden önce gelen kelimenin irab durumunu (son harekesini) alır.

  • En yaygın atıf harfidir ve iki öğeyi birbirine bağlar.
  • Atfedilen kelime, öncekiyle aynı hükme tabidir.
  • Örnek:
    • اشتريتُ كتابًا وقلمًا.
      (Bir kitap ve bir kalem satın aldım.)
    • جاء عليٌّ وأحمدُ.
      (Ali ve Ahmed geldi.)
  • Hızlı bir şekilde ardışıklık bildirir.
  • Sonuç veya sebep bildiren cümlelerde kullanılır.
  • Örnek:
    • درسَ فنجحَ.
      (Ders çalıştı, böylece başarılı oldu.)
    • خرجتُ من البيتِ فوجدتُ صديقي.
      (Evden çıktım, hemen arkadaşımı buldum.)
  • Zaman farkı olan ardışıklık bildirir.
  • Fe’den farkı, olaylar arasında belirgin bir süre olmasıdır.
  • Örnek:
    • أكلتُ الطعامَ ثم شربتُ الشايَ.
      (Yemeğimi yedim, sonra çay içtim.)
    • دخل المعلمُ ثم بدأ الدرسَ.
      (Öğretmen girdi, sonra dersi başlattı.)
  • İki seçenek arasında tercih bildirir.
  • Olumlu veya olumsuz cümlelerde kullanılır.
  • Örnek:
    • اشترِ كتابًا أو دفترًا.
      (Bir kitap veya bir defter al.)
    • هل تريد القهوة أو الشاي؟
      (Kahve mi yoksa çay mı istersin?)
  • Soru cümlelerinde tercih bildiren bir bağlaçtır.
  • İki seçeneğin karşılaştırıldığı durumlarda kullanılır.
  • Örnek:
    • أأنت معلمٌ أم طالبٌ؟
      (Sen öğretmen misin yoksa öğrenci mi?)
    • هل ذهبتَ إلى السوق أم المسجد؟
      (Çarşıya mı gittin, yoksa camiye mi?)
  • Olumsuz cümlelerde hatayı düzeltme veya vurgulama amacıyla kullanılır.
  • Önceki ifadeyi reddeder, yerine yenisini koyar.
  • Örnek:
    • ما هو جاهلٌ بل عالمٌ.
      (O cahil değil, bilakis âlimdir.)
    • لم يكتبْ الدرسَ بل قرأهُ.
      (Dersi yazmadı, bilakis okudu.)
  • Atfedilen kelimenin öncekiyle aynı hüküme tabi olmadığını gösterir.
  • İki zıt kavramı bağlamak için kullanılır.
  • Örnek:
    • أحب الفاكهةَ لا اللحمَ.
      (Meyveyi severim, ama eti değil.)
    • زارني أخي لا صديقي.
      (Beni kardeşim ziyaret etti, arkadaşım değil.)
  • Belirli bir konuyu açıklarken çelişki veya istisna bildirir.
  • İsim cümlesinde “لَكِنْ” veya “لَكِنَّ” şeklinde kullanılır.
  • Örnek:
    • الجوُّ حارٌّ لكنَّ الماءَ باردٌ.
      (Hava sıcak, fakat su soğuk.)
    • أنا لا أحب الرياضةَ لكنْ أحب المشيَ.
      (Sporu sevmem, fakat yürüyüşü severim.)

Atıf harfleri, Arapça cümle yapısında büyük bir rol oynar. “وَ” ve “فَ” gibi harfler basit bağlaçlar olarak işlev görürken, “بَلْ” ve “لَكِنْ” gibi harfler anlam değişikliği yaratabilir. Her harfin kullanım bağlamı farklı olduğu için örnekler üzerinden öğrenmek önemlidir.